Yeniden ve Disiplinle...










Eskiden günlüklerim vardı. Usanmadan yazardım . Her detayı atlamadan not alırdım. Beni dinleyen , ruhuma hitap eden , çocuk ruhuma inmeye tenezzül edecek kimse olmadığından öfkem de mutluluğum da satırlardaydı . 
Depresif bir yazışmam cici annişkomun eline düşmüş oda beni rezil edebildiği kadar etmişti sağolsun. Babam asla ağırlığını koyamamış , ben ise fazlasıyla '' psikolojik şiddet '' görmüştüm !!!

 Çocuk psikilojisinden anlamaya çalışan, o dönemde yapılan herşeyin benim beynime kazınacağının bilincinde olan 1 Allah'ın kulu olmadı yakınlarımda. Bende küstüm satırlara.
 Elime kalem almadım artık.
  Ta ki küçük mucizemin içimde yeşermeye başladığı haberini alana kadar :) 

Keşke yazsaydım diyorum hep. 2006 yılı benim yeniden doğum yılım. 2006 dan bugüne tam 11 yıldır sol yanım dolu ve gözyaşlarımı silen bir hayat arkadaşım var .
Çok güzel günler yaşadık beraber Mustafa ile . 
Yazmadığım için çok ama çok mutsuzum.
 Çünkü zamanla en belirgin anılar haricindekiler uçup gitti aklımdan :(  
 Eskiden kapalı kapılar ardında ağlarken farkedilip , göz yaşlarımı silmesi için beklerdim hep birilerini. Yalan değil zamanında gözümün yaşını unursamayanların yüzüne kapattım bende kapıları. Gün geldi devran döndü.
Kapılar kapandığıında kimse yediği haltı görmeyip bana hayırsız evlat , torun , kuzen , yeğen vs damgası yapıştırdılar. 
Çok da fifi dedim ve kendi hayatıma döndüm.
Artık kendim ve sevdiklerim için yaşamaya devam ediyorum . 

Velhasıl kelam evde günlük yaptım ama yazmak gerçekten lüks oldu .
 Sadece Ömer in günlüğünü aktif olarak yazıyorum ama evde hep bir curcuna koşuşturma halindeyken diğer kişisel bir günlük olayı gerçekten zor oldu. 
Bende burada yazmaya karar verdim . Yıllar hızla geçiyor , yaş dayanmış 30'lara.
 Daha ne bekliyorum anılarımı ölümsüzleştirmek için ? 

Bu yazı da tekrar düzenli bir şekilde yazmaya başlayacak olmamın  girizgahı olarak burada dursun bakalım   :)






Hiç yorum yok:

Yorum Gönder